De Marokkaans-Nederlandse schrijver Naima El Bezaz (Meknes, Marokko, 1974) is afgelopen week overleden. El Bezaz leed al jaren aan depressies. Deze werden haar fataal. Zij pleegde afgelopen weekend zelfmoord en laat een echtgenoot en twee dochters na.

“Als jonge tiener was ik zeer onder de indruk van Naima. Een Marokkaans, jonge meid van 21 die al een boek geschreven had leek voor mij een droom die niet iedereen uit kon laten komen. Hoe en waar ze over schreef maakte mij soms verlegen en deed mij wangen soms kleuren. Ze beschreef alles op een manier dat je het meteen voelde en echt voor je kon zien”, zegt Aziza, Product Manager bij miss UMA.

Aziza: “Ze was mooi, slim, een voorbeeld voor velen, welbespraakt met woorden die ik moest googlen en had een huisje, boompje en beestje! Dat zij zo ongelukkig kon zijn in tijden van succes vond ik moeilijk te begrijpen. Ik ben echt geraakt door dit nieuws”.

Naima El Bezaz debuteerde in de jaren negentig op haar 21^ste, met De weg naar het noorden. In Het Gelukssyndroom schreef ze in 2008 over haar worsteling met depressies. Twee jaar later brak ze door bij het grote publiek met de roman Vinexvrouwen, in 2012 gevolgd door Méér Vinexvrouwen, waarin ze de eigen ervaringen in een alledaagse Hollandse Vinexwijk geestig van zich afschreef. Ze voelde zich in die wijk gevangen, zei ze in een interview: ‘Ik was als een vaas met bloemen geschilderd in allerlei kleuren, gevangen in een schilderij van een onbekende en middelmatige schilder wiens lot de totale vergetelheid was’.

Naima werd 46 jaar.